Eén van mijn voornemens tijdens mijn zwangerschap was dat ik altijd geduldig zou zijn met mijn kind en nooit mijn stem zou gaan verheffen. Lekker realistisch, maar niet heus, daar ben ik nu wel achter! Soms zijn er namelijk situaties dat dat blondje schatje van me het bloed onder mijn nagels vandaan haalt en waarin ik mijn geduld verlies…
1. Wanneer hij weigert stil te liggen als hij een schone luier nodig heeft of schone kleren aan moet. Het is ongelofelijk wat een kracht in dat bijna 90 cm lange lijfje zit! Als hij een strontluier onder zijn billen weet uit te trekken en ermee dreigt te gaan zwaaien is het héél erg lastig om niet iets uit te schreeuwen.
2. Wanneer hij de hele.godganse.dag ‘etuhhh’ roept terwijl hij gewoon echt geen honger heeft. Ik kan me zo voorstellen dat het ook erg vervelend is als je kind totaal niet uit, maar écht, dat woordje inclusief het bijbehorende gejammer komt mijn strot uit!
3. Wanneer hij alleen eet als hij het zelf mag doen. Misschien ben ik een zeur en te schoon, maar sommige dingen (zoals yoghurt) lepel ik gewoon liever zelf in zijn mondje als dat betekent dat de vloer niet dagelijks gedweild moet worden. De laatste tijd gaat dat echter niet door want meneer moet en zal alles zelf doen en mag hij dat niet, dan volgt er een driftbui met grote krokodillentranen.
4. Wanneer ik al de hele dag uit kijk naar het moment dat het 7 uur en dus bedtijd is omdat ik kapot ben en Maxim daar anders over denkt. Denk aan een in bed springend kind wat (ja daar is hij weer) ettuhhh roept en irritant jammert. Ja dan vind ik het soms lastig om rustig te blijven.
5. Wanneer ik een deadline voor school heb en Maxim een zeurdag heeft en zichzelf niet wil of kan vermaken. Hij kan dan gerust een halfuur aan mijn been jengelen.
[big_title]In wat voor situatie(s) verlies jij je geduld?[/big_title]
