Daniëlle wordt ingeleid vanwege HG en een verhoogde bloeddruk – Bevallingsverhaal #4
Danielle had een zware zwangerschap. Ze was 9 maanden ziek en werd tot twee keer toe opgenomen vanwege extreme zwangerschapsmisselijkheid (Hyperemesis Gravidarum). Als haar bloeddruk ook nog eens met de dag hoger wordt, besluit de gynaecoloog dat ze ingeleid zal worden. Gelukkig is haar een bevalling gegund waar ze met positief gevoel op terugkijkt.
1 december 2016
Ik ben aan het werk en voel me wat misselijk. Op dat moment leg ik totaal geen link met het feit dat ik wel eens zwanger kan zijn.’s Avonds uit mijn werk zeg ik tegen mijn man: “Ik lijk wel zwanger joh! Ik voel me anders, maar volgens mij ben ik nog helemaal niet over tijd.” We pakken de app er bij en oeps, al een week te laat! Blijkbaar heb ik een rekenfoutje gemaakt.
We gaan snel naar de winkel om een test te kopen. Thuis ga ik onmiddellijk naar de wc en terwijl mijn man zenuwachtig zit te wachten, zie ik langzaam twee streepjes tevoorschijn komen. Ik ben zwanger! We vieren de positieve test met pizza en bellen mijn vader, want we moeten het iemand vertellen!
Oh wat is dit kindje gewenst en welkom. Wat we toen noag niet wisten (en kende) was dat zwangerschapsmisselijkheid ook 9 maanden lang kan duren. Na 17 weken vindt de verloskundige het genoeg. Ik ben kapot en compleet uitgedroogd. Ik word opgenomen in het ziekenhuis en daar vertellen ze mij over HG (Hypermesis Gravidarum). Sommige vrouwen hebben nou eenmaal de pech de misselijkheid langer te hebben of soms zelfs de hele zwangerschap, vertelt de gynaecoloog ons. Ik ben één van die vrouwen. Ik krijg vocht via een infuus en en moet helemaal achteraf in een gang alleen in een kamer liggen. Om prikkels te vermijden mag ik geen bezoek en zie ik nauwelijks een arts of verpleegkundige. Ik voel me eigenlijk nog ellendiger dan thuis en smeek uiteindelijk of ik naar huis mag. Ik krijg medicijnen mee en ga naar huis.
Via een vriendin kom ik terecht op een Facebookgroep met allemaal vrouwen die HG hebben of hebben gehad; Stichting ZEHG. Mijn lotgenoten voorzien me van tips en steun en ondanks dat ik nog meerdere keren per dag moet overgeven lukt het me uit het ziekenhuis te blijven.
Tot ik 35 weken zwanger ben. Het is hoogzomer en ik kan mijn vochtgehalte niet meer aanvullen met waterijsjes. We gaan terug naar het ziekenhuis en ik word weer opgenomen. Gelukkig kom ik dit keer wel op een andere afdeling terecht en mag ik bezoek ontvangen, waardoor ik niet zo eenzaam als de vorige keer ben.
Als ik ruim twee weken in het ziekenhuis lig word ik langzaamaan weer gillend gek. Mijn bloeddruk blijkt intussen ook gevaarlijk hoog te zijn waardoor ze bang zijn voor pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging). Ze testen mijn urine, maar zien geen eiwitten. Ik mag naar huis, lekker in mijn eigen bed slapen, maar we spreken wel een datum op waarop ik ingeleid ga worden. Omdat de baby nog nauwelijks beweegt moet ik elke dag langskomen voor een CTG. Stiekem vind ik dit erg fijn.
26 juli 2016
Eindelijk is de dag van de inleiding aangebroken. Om 7 uur ‘s ochtends moeten we bellen of er plek is. Als het de nacht ervoor druk geweest is stellen ze de inleiding namelijk uit. Wat zijn we zenuwachtig! Misschien wordt onze dochter vandaag wel geboren. Gelukkig is er een bed vrij en dus moeten we ons om 08:00 melden.
Het is maar 20 minuten rijden maar die rit heeft nog nooit zo lang geduurd. Eenmaal aangekomen worden alle controles uitgevoerd. Mijn bloeddruk is nog steeds gevaarlijk hoog en de baby is ook nog steeds erg rustig. Die moet vandaag geboren worden. De gynaecoloog werkt nog maar een paar uur en daarna heeft ze vakantie. Ze belooft ons dat zij onze dochter op de wereld gaat helpen.
08:30
Voordat ze mijn vliezen kunnen breken moet er eerst een infuus aangebracht worden. Ze willen niet wachten tot de weeën zelf op gang komen. Dat infuus prikken is nog wel een dingetje! Er moeten 3 artsen aan te pas komen omdat mijn aderen zo diep liggen en uiteindelijk komt iemand van de IC langs die het wel lukt. Inmiddels is het half 11 en worden de vliezen gebroken. De weeënopwekkers worden aangezet en wat moeten we lachen. “Doen al die vrouwen hier nou zo moeilijk over?” roep ik nog lachend tegen mijn man. Rond half 1 worden de weeën echt serieus en wil ik graag onder de douche. Ik heb 5 cm ontsluiting en ze raden me af om al een pompje (pijnstillers) te nemen, omdat die maar vier uur werkt. Het beste is om te wachten tot ik 8 cm heb, zodat ik op de pittigste weeën pijnbestrijding heb.
Omdat de baby het niet meer naar haar zin heeft, mag ik steeds maar een kwartier van de CTG af. Onder de douche gaan was het beste wat ik kan doen. Het voelt heerlijk en ik raak helemaal in mijn eigen bubbel, ondanks dat ik in een weeënstorm terecht kom. Vanaf dit moment weet ik eigenlijk ook niks meer, maar gelukkig kan mijn man het nog allemaal navertellen.
13:30
Rond 13.30 lig ik weer aan alle apparaten en kijken ze gelijk hoeveel ontsluiting ik heb. Eindelijk 8 cm! Het is tijd voor de pomp. Ze ging weg om de pomp klaar te maken en als ze terug komt vertelt ze dat het een kwartiertje gaat duren. Dan merkt ze op dat ik aan het persen ben. Ze voelt nog een keer hoeveel ontsluiting ik heb en tot one verrassing heb ik al volledige ontsluiting! De baby ligt nog iets te hoog en dus moet ik op mijn linkerzij gaan liggen zodat ze verder kan zakken. Om 15:00 precies mag ik gaan persen en om 15:44 wordt onze dochter dan eindelijk geboren:
Wat hebben we hier naar uitgekeken! Wat hebben we er hard voor moeten vechten afgelopen maanden. Ze doet het perfect en mag lekker bij me blijven liggen. Wat was dit een perfecte bevalling na alles wat we hebben meegemaakt. We blijven een nachtje slapen in een gezinskamer en de opa’s en oma’s mogen hun kleindochter komen bewonderen.
27 juli
De dag erna mogen we lekker met zijn drieën naar huis. Onze dochter doet het super en ondanks de zwangerschap gaat het met mij ook super goed. Om 16.00 rijden we met mijn schoonouders naar huis en eenmaal thuis gesetteld begint de kraamvisite en het genieten.
1 augustus komt de verloskundige langs om de kraamweek af te sluiten. We zijn toe aan rust met ons gezin en hebben er heel erg zin in. Helaas blijkt dat onze dochter te veel is afgevallen. In het ziekenhuis moeten we wel drie uur wachten. Daar zit je dan, in je kraamweek. Zo had ik het totaal niet voor me gezien. Onze klein meid wordt opgenomen en ik moet bedrust nemen vanwege mijn hoge bloeddruk. We kunnen niet blijven slapen en dus moeten we onze 6 dagen oude dochter achter laten in het ziekenhuis. Mijn hart breekt om mijn dochter alleen te laten met al die draden en alarmen die continu afgaan..
16 augustus
16 dagen nadat Maeven is opgenomen mag ze eindelijk weer met ons naar huis met sondevoeding. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan en alle uitslagen waren binnen. Er is niks aan de hand met ons meisje, ze groeit alleen niet zoals het zou moeten. Gelukkig zijn we nu weer compleet en kan het echte genieten gaan beginnen.
En nu
Onze dochter is nu bijna 11 maanden. Ze is een prachtige gezonde baby die iets kleiner en lichter is dan de bedoeling is. Na 16 augustus zijn er nog een hoop onderzoeken geweest. Ze vind melk niet lekker en krijgt nu alleen nog ‘normaal’ voedsel. Verder is eruit gekomen dat ze toch iets meer prematuur was dan dat wij dachten. Ze was nog niet klaar om geboren te worden en daarom kon ze nog niet de hoeveelheid drinken die wel van haar werd verwacht. Gelukkig is er niets ernstigs aan de hand. Het is een heerlijke vrolijke meid en het groeien, dat komt wel!
